Ook navorderingstermijn voor buitenlands inkomen verlengd met duur uitstel

Verjaring is een belangrijk begrip binnen het recht. Dat geldt ook binnen het belastingrecht. Op enig moment komt er een einde aan de mogelijkheid om belasting te heffen over verzwegen inkomsten. In de loop der tijd zijn die mogelijkheden wel opgerekt. Momenteel geldt als uitgangspunt een termijn van drie jaren voor (onder meer) de inkomstenbelasting. De inspecteur moet uiterlijk drie jaren na het einde van een jaar een aanslag opleggen. Echter, als hem niet alle gegevens zijn aangereikt (bijvoorbeeld doordat de belastingplichtige bepaalde inkomsten verzwijgd) of onder meer als een voorlopige aanslag onjuist is opgelegd, kan hij nog tot vijf jaren na het einde van het jaar een aanslag opleggen. Feiten die de inspecteur redelijkerwijs bekend hadden kunnen zijn, maar waar bij de aanslagoplegging geen gebruik van is gemaakt, mogen niet aan een navorderingsaanslag ten grondslag worden gelegd, tenzij de belastingplichtige te kwader trouw is geweest. Die vijfjaarstermijn is de zogenoemde navorderingstermijn. Omdat de inspecteur moeilijk kan beschikken over gegevens uit het buitenland, geldt voor buitenlandse inkomsten een navorderingstermijn van twaalf jaren in plaats van vijf jaren. De navorderingstermijn wordt verlengd met de duur van het aan een belastingplichtige verleende uitstel voor het doen van de aangifte. Als iemand dus verzoekt om bijvoorbeeld 6 maanden uitstel voor het indienen van de aangifte en dat uitstel ook wordt verleend, geldt voor binnenlandse inkomsten derhalve dat een navorderingsaanslag mogelijk is tot 5 jaar en zes maanden na het einde van het jaar waarop de inkomsten betrekking hebben. Voor de navorderingstermijn voor buitenlandse inkomsten bestond discussie over de vraag of die twaalfjaarstermijn ook werd verlengd met de duur van het uitstel. De Hoge Raad heeft beslist dat dit zo is. Voor iedereen die om uitstel verzoekt, is het dus van belang te weten dat daardoor ook de navorderingstermijn wordt verlengd. Volledigheidshalve is het wel van belang te melden dat de twaalfjaarstermijn alleen geldt voor buitenlandse inkomsten. Het is dus niet zo dat bij buitenlandse inkomsten de navorderingstermijn voor binnenlandse inkomsten van dezelfde belastingplichtige ook twaalf jaar wordt. Een andere opmerking is dat het begrip buitenlandse inkomsten in de jurisprudentie aanleiding geeft tot discussie. De Hoge Raad heeft evenwel geoordeeld dat ook Nederlandse inkomsten die zijn gestald op een buitenlandse bankrekening en waar vervolgens buitenlandse bankrente op wordt vergoed, ook onder de verlengde navorderingstermijn valt.